Belə fikirləşməkdə əsas səbəkar "çəkisizlik" dediyimiz anlayışdır. Qravitasiya hər yerdə var və o hər bir insana eyni cür təsir edir. Orbitde kosmonavtlar ona görə çəkisizlik vəziyətinə düşürlər ki, onlar öz gəmiləri ilə birlikdə daim yerə horizontal müstəvidə "yıxılırlar". Məsafə artdıqca qravitasiya azalır, ancaq itmir. Eləcə də kosmosda vakuum şəraiti mövcuddur demək yanlışdır. Əslində ulduzlararası sahə atom və hissəciklərlə doludur, sadəcə onlar arasında məsafə yerdəkindən daha çoxdur.
İnsan beynin yalnız 10% çalışır.
Maqnit-rezonans araşdırmalar bunun yalan olduğunu sübut etmiş və göstərmişdir ki, insan beyninin böyük bir hissəsi daim fəaliyyətdədir.
Hündürdən atılmış qəpik insanı öldürə bilər.
Havanın müqaviməti qəpiyin təsir gücünü çox zəiflədəcək və qəpik hətda Empire State (380 metr)-dən atılsa belə insana çoxda təsir etmiyəcək.
Yaşlı insanlarda beyin hüceyrələri inkişaf etmir.
Təcrübələr göstərir ki, beyinin inkişafının əsas mərhələsi erkən yaşlarda daha sürətlə inkişaf etsədə, yaşlılarda da hüceyrələrin bölünmə prosesi gedir.Neyronlar insan dünyasını dəyişənə qədər inkişaf edir.
İldırım eyni yerə iki dəfə vurmur.
Əslində bu əksinədir, eyni yerə vurmaq ehtimalı daha çox olur. Empire State ildə 25 dəfə ildırım zərbəsinə məruz qalır.
Dırnaq və saçlar öldükdən sonrada uzanırlar.
İnsan öldükdə bütün onda gedən proseslər dayanır. Belə fikir sadəcə optik illuziyadan yaranır. ÇÜnki öldükdən sonra bədən çoxlu maye itirir, dəri quruyur və bütün bunlar bu səhv ideyanın yaranmasına səbəb olur.
Çin səddi hətta kosmosdan görünür.
Əslində isə heç yerini biməsəm onu görmək demək olar ki, mümkün deyil. Misir Ehramları, təyyarə zolaqlarıda eyni ilə eyni cür görsənir.
Fəsillər Yerin Günəşdən uzaqlaşmasından asılı olaraq dəyişilir.
Əslində Yerin Günəşdən uzaqlaşması temperatur dəişikliyinə çoxda təsir etmir. Əsas məsələ Yerin oxunun Günəşə nəzərən maililiyindədir.
